Poppy’s gaat naar Dongen

Op initiatief van twee van onze gasten, Margreet Jansen-Verbunt en Olga van Vugt, organiseerden we een informatieavond in Dongen voor iedereen die direct of indirect geraakt is door kanker. Er waren meer dan 50 mensen aanwezig in de Cammeleur. Er werden ervaringsverhalen gedeeld en de deelnemers gingen met elkaar in gesprek over hun wensen en behoeften. Olga en Margreet kijken beiden met een heel goed gevoel terug op deze avond. “Het geeft me een enorm warm gevoel, dat er zoveel mensen zijn gekomen”, zegt Margreet. “We hebben nu veel informatie over de behoefte van onze dorpsgenoten, hun partners en naasten. Poppy’s is een fijne partner en ik hoop dat we veel mensen in de toekomst blij kunnen maken.” Olga vult aan dat ze blij is dat ze samen deze stap hebben gezet. “Het is heel bijzonder om met elkaar ‘gewoon’ over kanker te kunnen praten. Heel veel mensen bleven nog even na afloop en dat gaf een gezellige afsluiting van de avond. Ik kijk uit naar de toekomstige verdere samenwerking om mooie activiteiten te organiseren voor Dongenaren die leven met en na kanker”, aldus Olga.

De klankschalensessie

Jan geeft een keer per maand een klankschalenconcert voor onze gasten. Tilly zegt dat het zo heerlijk ontspannend is: “Je krijgt een deken van rust over je heen.” Monique vult aan: “Ik weet dat zo’n klankschalensessie een pleister voor me is, die heb ik vandaag weer geplakt. Ik ben zelfs in een klankschaal gaan staan en deinde mee op de klanken en de trilling, een heel bijzondere ervaring.” Hans wist niet wat een klankschalensessie was, hij heeft het gewoon geprobeerd en zit nu met de anderen na te genieten. Het was echt heerlijk ontspannend. Als Angelique aangeeft dat ze het plotseling heel koud kreeg legt Jan, de workshopbegeleider, uit dat dat komt door de energie die door je lichaam gaat. Er gebeurt dus wel degelijk iets terwijl je van de klankschalen geniet!

Het Beweeguur bij Willemsen Sport

Sinds oktober 2022 organiseert Poppy’s een Beweeguur. Begin januari startte een tweede groep. Onze gasten uit de eerste groep zijn inmiddels ruim drie maanden aan het sporten. Een mooi moment om hen te vragen hoe het bevalt.  

Na de lessen wordt er gezamenlijk iets gedronken. Ik schuif aan aan de stamtafel bij Willemsen Sport na het Beweeguur en leg mijn oor te luisteren bij Lilla, Nel, Ad en Jenny, vier deelnemers die sinds oktober deelnemen aan het Beweeguur.

“We hebben het niet de hele tijd over de ziekte” Ad 72 jaar.

Mijn conditie gaat echt vooruit zegt Ad (72) die trouw alle dinsdagmiddagen aanwezig is. “Het is gezellig om samen te sporten en we hebben het niet de hele tijd over de ziekte”. “Je begrijpt elkaar zegt Jenny (44 jaar). “Ik was bang om weer te gaan sporten, bang om leeg te lopen omdat het teveel energie zou kosten. Maar de balans tussen inspanning en ontspanning tijdens het Beweeguur is heel goed. Het leukste vind ik dat je met elkaar aan het sporten bent en contact hebt met de anderen. Ook mijn man is blij dat ik weer ben gaan sporten. Als je niet meer werkt voel je je afgedankt, dan moet je opnieuw je leven inrichten. Het wekelijkse Beweeguur is dan een fijne invulling.”

Lilla (62 jaar) vertelt dat ze voordat ze ziek werd intensief gesport heeft. Ze deed vier of vijf keer in de week fanatiek aan fitness en ze had een goede conditie. Toen ze ziek werd en twee jaar behandeld werd voor kanker en ook haar dochter ziek werd en helaas overleed, was er simpelweg geen tijd en ruimte meer om te sporten. “Mijn conditie holde achteruit” zegt Lilla. “Gelukkig attendeerde iemand mij op Poppy’s. Ik merk dat mijn conditie beter is en dat ik deze weer langzaam opbouw. De begeleiding van Ingeborg is erg prettig: persoonlijk en mensgericht. Ik kijk ieder week uit naar de dinsdag want dan kan ik weer sporten. Na jaren werken in een managementfunctie in de zorg ben ik afgekeurd. Dat is heel lastig, ik voelde me afgedankt. Het is fijn om samen met anderen te sporten. We hebben goed contact, niemand stelt vragen die te persoonlijk zijn en dat is erg fijn. Ik kijk elke week uit naar de dinsdag want dan kan ik weer sporten! En ik wandel ook mee inde Poppy’s wandelgroep, elke twee weken op vrijdagmiddag. Ook dat is een heerlijke ontspannen middag, we wandelen een paar kilometer en daarna dirnken we samen een drankje”.

Nel (73 jaar) heeft ook altijd gesport. Ze kan door verschillende restklachten na haar behandelingen zoals neuropathie niet meer sporten zoals ze dat gewend was en ze is daarom erg blij met de mogelijkheid om bij Willemsen Sport onder professionele begeleiding samen met lotgenoten te bewegen. “Het is af en toe inspannend”, lacht Nel, “soms is het een beetje hijgen maar het voelt erg goed”.

Poppy’s  Beweeguur bij Willemsen Sport heeft als doel om mensen die leven met en na kanker professioneel te begeleiden bij bewegen om hen zo weer vertrouwen te laten krijgen in hun lichaam en conditie op te bouwen. De lessen worden gegeven door Ingeborg die nadat ze zelf geraakt werd door kanker, de opleiding oncologisch sportinstructeur heeft gevolgd.

Ria

“Het vergt moed om de stap te zetten naar een inloophuis. Om je verhaal echt te delen, om die aandacht voor jezelf te nemen. Maar ik vond hier herkenning en erkenning en ben ontzettend blij dat ik ben binnengestapt.”

Ria vertelt in enkele zinnen over een veelbewogen leven. “In 2016 verloor ik mijn zoon en in 2017 werd bij mij borstkanker geconstateerd. Een heftige tijd, met operaties en bestraling. In 2018 liep mijn werk ten einde en was ik uitbehandeld. Ik dacht: Wat nu? Ik had geen ritme meer van mijn baan en de ziekenhuisbezoeken waren voorlopig klaar.”

Ria vond het Inloophuis toevallig. “Gewoon gaan Googlen. Poppy’s deed me denken aan de Honingraad in Breda waar ik ooit met een vriendin naartoe was gegaan.”

Bij haar eerste bezoek aan Poppy’s ontmoette Ria vrijwilligster Helga. De ontmoeting was gewoon perfect, vertelt ze. “Kort daarna ben ik Stap voor Stap gaan spelen en bezocht ik de thema-avonden. Ik nam ook deel aan de Verlies en Rouw-groep, over verlies in de breedste zin van het woord. Alle deelnemers kenden een verlies, door ziekte of op een andere manier.

We waren echt lotgenoten. Tot de start van de groep kenden we elkaar niet, maar elkaars verdriet kenden we maar al te goed. Onze diepe gesprekken gingen over allerlei onderwerpen en emoties kwamen los. Tranen, maar ook lachen. Dat kan hier, het is veilig. Onze groep ontmoet elkaar inmiddels bij ons thuis, bijzonder toch?

Inloophuis Poppy’s is een warm bad. De vrijwilligers hebben alles in huis om oprecht naar het verhaal van een ander te luisteren. De activiteiten zijn gevarieerd, dus het is echt de moeite om een keer te komen.”

Josina

“Net als alle mensen die bij het Inloophuis komen heb ik een verhaal. In juli 2018 overleed heel plotseling mijn man.
En zelf kreeg ik de diagnose borstkanker. Dus ik kom bij Poppy’s om meerdere redenen. Soms is alles gewoon heel zwaar maar ik wil het beste van iedere dag maken. Het inloophuis biedt me een plek voor afleiding. Of ik nu ga wandelen, meedoe met yoga of even koffie drinken, het doet me goed. En alles kan bij Poppy’s. Er is ruimte voor gevoelens; je mag zijn zoals je bent.

Ik kan me voorstellen dat mensen denken: binnen in zo’n inloophuis is alles zwaar beladen en vol verdriet. Maar dat is het juist niet! Bijvoorbeeld de sfeer tijdens het wandelen is vaak heerlijk ongedwongen. In de huiskamer zijn ook allerlei soorten gesprekken, van serieus tot heel vrolijk. De gastvrouwen en –heren praten met je over wat op dat moment belangrijk voor je is.

Natuurlijk valt het niet mee, waar je mee te maken hebt als je ziek bent, of een verlies draagt. Mijn geluk is dat ik een netwerk om me heen heb, mensen die me steunen. Maar bij Poppy’s ontmoet ik lotgenoten. Zij weten echt waar ik doorheen ga.

Wat ben ik blij dat ik de stap heb gezet. Mensen hoeven zeker geen drempel te ervaren om het inloophuis binnen te gaan. Het kan je altijd iets brengen.”

Hennie

“Ik heb bij Poppy’s echt een band opgebouwd met andere gasten, vooral met 2 andere dames. Bij de Deelgenotengroep, één van de gespreksgroepen van het Inloophuis, hebben we elkaar ontmoet. In oktober 2018 zijn we daar begonnen met 6 vrouwen die allemaal iemand hadden verloren. In die groep keken we samen naar het onderwerp verlies en vragen als: Hoe sta jij daarin en hoe ga jij met bepaalde situaties om? We hebben in die periode fijne gesprekken gehad en na afloop besloten we met zijn allen: we blijven elkaar zien. Zo iedere 2 maanden spreken we met de groep af. Soms hebben we een onderwerp, soms niet. De ene keer drinken we ergens koffie, de andere keer maken we een wandeling, of we spreken bij elkaar thuis af. Altijd is er iets om over te praten. Dat vind ik sowieso bijzonder.

Samen op vakantie
Met Josina en Nicolette uit deze groep had ik een speciale klik. We zijn intens bevriend geraakt en zochten elkaar veel op. De vakantieperiode kwam ter sprake, want hoe ga je op vakantie als je alleen bent? Onze conclusie was: dat moeten we toch zelf gaan doen. Misschien wel samen? Maar dat is nogal wat anders dan met elkaar koffie drinken. Om het uit te proberen gingen we met zijn 3-en een weekendje naar Renesse. Dat beviel zo goed dat we afgelopen september naar Sevilla zijn geweest!

Weten hoe het is
In Renesse merkten we al: we kunnen ontzettend onszelf zijn. Je kunt werkelijk alles zeggen op ieder moment en hoeft je niet af te vragen of je het niet weer over het zelfde hebt. Want de anderen begrijpen heel goed dat je soms ineens iets kwijt wilt. Ze weten hoe dat is. Je raakt daardoor zo ontspannen als je werkelijk kunt genieten van een vakantie.

We zijn weliswaar als persoon heel verschillend maar op bepaalde gebieden voelen we elkaar juist heel goed aan. Dat verdriet van de ander begrijpen, dat maakt dat je elkaar kunt helpen. Je put daar steun uit.

Weer een begin maken
Dus wat begon als een activiteit bij het Inloophuis groeide uit tot iets diepgaands dat je voortzet in het dagelijks leven, los van Poppy’s. Ook al is je verlies al van jaren geleden, is het heel fijn om te vertellen hoe het ook al weer was. Je wilt dat niet altijd doen bij je naasten, want die hebben het al zo vaak gehoord. Maar iemand die jou net niet kent, hoort het op een andere manier aan.

En het belangrijkste is toch dat je jezelf helpt en dingen aanpakt om er weer bovenop te komen. Die kracht moet je hebben of vinden. Dat is niet eenvoudig, maar bij de Deelgenotengroep van Poppy’s krijg je handvatten om daar een begin mee te maken. Het zet je aan het denken voor een eerste stap.

Onze groep is close en daar ben ik heel blij mee. We delen kleine en grote dingen. We hebben zelfs een groepsapp waarin we contact houden. Als er dan iemand jarig is, regent het fijne berichtjes met felicitaties!

Bijzonder vervolg
We hopen dat anderen ook deze ervaringen mogen beleven. Mijzelf heeft het veel gebracht en ik ga er nog verder mee. Zo sluit ik volgend jaar aan bij de Deelgenotengroep om te helpen bij de begeleiding. Ik vind dit echt een klein cadeautje in het leven waar ik iets positiefs mee wil gaan doen, voor mezelf en voor Poppy’s.”